In 1971 begon mijn reis en zette ik mijn eerste voetstappen in Haarlem. Als een verlegen meisje begon ik de wereld te ontdekken. Ik ging regelmatig mee met mijn vader naar zijn werk om de overledenen naar de rouwkamer te brengen, de dood was toen al iets om niet bang voor te zijn.

Nadat ik de kans kreeg om te verhuizen naar Amsterdam, twijfelde ik geen moment en sloeg daar verder mijn vleugels uit. In Amsterdam begon het verlegen zijn zich om te vormen naar een vrouw met meer zelfvertrouwen.  

Na wat omzwervingen, via Haarlem, ben ik in Dordrecht terechtgekomen waar ik al snel werd geconfronteerd met de dood van mijn partner. De wereld stond op dat moment stil en ik had nog zoveel willen zeggen, maar deze kans kreeg ik niet meer tijdens de uitvaart. 

Na het overlijden van mijn oma, vader en moeder heb ik de kans gepakt om nog wel te kunnen spreken, vertellen wat ze voor mij hebben betekend en wat voor rol zij stuk voor stuk hebben gespeeld tijdens hun reis in het leven. 

Erg waardevol om dit te kunnen en mogen doen. Niet alleen voor mij, maar ook voor de andere mensen die zij zijn tegengekomen op hun tocht door het leven.

De afgelopen jaren kwam steeds vaker naar voren dat ik graag iets wil betekenen voor een ander, tijdens of voor de rouwperiode.

Ik ga graag het gesprek aan, luister en vraag door over de reis die u, of uw geliefde, heeft meegemaakt en zal dit met veel liefde vormen tot een mooi levensverhaal om tijdens de plechtigheid te vertellen.